Kunst is Kunst, alles kan
In deze rubriek geven wij beginnende theaterprofessionals de kans om iets over zichzelf te vertellen. Roman Brasser geeft het stokje door. Vandaag vertelt danseres Nadine (24) over het theatervak: “Mensen die op het toneel staan met een volledige overgave, zonder ego, die zichzelf vooral niet al te serieus nemen, krijgen mijn aandacht en waardering.”
DE DROOM
Ik was een jaar of vijf toen ik begon met dansen. Toen wilde ik heel graag een spicegirl worden. Ik volgde steeds meer lessen en uiteindelijk kwam ik bij balletschool Ita de Hes in de selectiegroep. Voor mij was het toen eigenlijk al duidelijk dat ik gelukkig word op een toneel en dus werd mijn droom serieuzer. Ik ging naar de vooropleiding aan Codarts, de vooropleiding aan de Leidse Ballet & Theaterschool, een jaar de 5 o’clock vooropleiding en toen uiteindelijk na al deze vooropleidingen naar de bachelorUrban/Contemporary Dans aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten. Hiervoor heb ik afgelopen juli vol trots mijn diploma in ontvangst mogen nemen.
LEREN, LEREN, LEREN
Ik ben begonnen met dans, dans, en nog eens danslessen. Gaandeweg kwamen daar wat zanglessen en spel- en acteerlessen bij. Dit vond ik altijd heel leuk en interessant, maar zag in het begin nog niet zo snel een connectie met wat ik van origine deed. Ik zag mezelf namelijk echt als een danseres. Door de jaren heen ben ik gaan inzien hoe de ene discipline (bijv. “Acteren, in een karakter spelen”) de andere discipline (bijv. Zang of dans) kan verrijken. Uiteindelijk ben ik al deze verschillende disciplines steeds meer als één discipline gaan zien. Als ik nu op het toneel sta, dan is dat in een rol, of als mijzelf, maar altijd in een combinatie van, of beter gezegd een samensmelting van disciplines.
IN HET ZWEET DANSEN
Als ik inzoom op de discipline dans, dan kan ik ontzettend genieten van een balletles, waarin ik heerlijk geconcentreerd en voor mezelf aan het werk ben. Daarnaast heb ik dan altijd een fysieke en theatrale uitlaatklep nodig. Zoals een fijne moderne les waarbij ik helemaal bezweet de studio uitloop, of een ‘fysiek theater’ les of mime workshop, waarbij ik mezelf volledig openstel en niet meer nadenk over gêne of schaamte.
HET LEVEN NA JE STUDIE
Soms mis ik de structuur van een opleiding, maar omarm ik de vrijheid van het leven hierna. Die vrijheid is soms verraderlijk, omdat je kan verdwijnen in alle mogelijkheden. Maar het is ook een verademing om erachter te komen dat je kan vertrouwen op je eigen kennis en wijsheid, en dat je daardoor de juiste keuzes zal maken.
“Als ik nu op het toneel sta, dan is dat in een rol, of als mijzelf, maar altijd in een combinatie van, of beter gezegde en samensmelting van disciplines.”
DANCING ON THE EDGE
De eerste week van november was ik in Beiroet in Libanon om daar een uitwisseling van een jaar geleden voort te zetten. Een samenwerking tussen KOON Theater Group Libanon en DOX Utrecht. Dit jaar hadden we vijf dagen de tijd in een studio om een samenwerking weer op te pakken. Vorig jaar hadden we drie weken de tijd in de studio, waarin we allerlei verhalen met elkaar deelden. We deden hele intense groepsimprovisaties waarbij theater maken noodzakelijker leek dan ooit. Relatief een hele korte tijd, maar de groepsbanden dynamiek van een jaar eerder was nog zo aanwezig waardoor we het kennismakingsgedeelte konden overslaan. Naast de voorstelling waar we in vijf dagen tijd naartoe hebben gewerkt, gaven we ook workshops op de LebaneseUniversity of Fine Arts en aan een groep Syrische vluchtelingen. Dit alles was een hele bijzondere ervaring en zal ik nooit vergeten.
ALLEMAAL MENINGEN
Ik vind het subjectieve aspect soms wel lastig in het theatervak. Dat ik een voorstelling heel goed kan vinden en een vriend diezelfde voorstelling helemaal niets vindt. In hoeverre kan je de kwaliteit van theater vastleggen? En in hoeverre is het een smaakkwestie? Dit maakt het soms lastig, want het is niet in theorie te brengen, maar het maakt het ook interessant want het onderzoek houdt vrijwel nooit op.
LEVEN VAN DANS
Ik zou me dan helemaal willen verdiepenin een theaterkarakter dat in eerste instantie ver van me af zou staan, maarwaar ik dan helemaal in op kan gaan.
Ik zei vroeger altijd dat ik wilde leven van dansen. Nu begint me dat te lukken dus kan ik alleen maar dromen dat ik dit zo lang als ik zou willen kan blijven doen. Ik zou wel heel graag nog een keer écht in een rol willen kruipen. Zoals de acteur Tom Hanks in de film Forrest Gump doet. Ik zou me dan helemaal willen verdiepen in een theaterkarakter dat in eerste instantie ver van me af zou staan, maar waar ik dan helemaal in op kan gaan. Mijn tip voor mensen met dezelfde ambitie: verbreed je belevingswereld en sta open voor wat er nog allemaal te leren/zien/doen/ontdekken is! Gemiddeld ga ik iedere week wel naar het theater. Soms heb ik ook het gevoel dat ik niet genoeg tijd heb voor alles wat ik wil zien. Ik vind natuurlijk niet altijd alle voorstellingen even goed of vermakelijk, dan kan ik het alsnog interessant vinden om achteraf te bepalen waar dat dan aanligt.
© Omslagfoto: Kamerich & Budwilowitz Eyes2